Στέφαν Τσβάιχ, «Κλαρίσα», μετάφραση Μαρίας Αγγελίδου, εκδόσεις Αλεξάνδρεια.
Όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά μπορεί να βρει τα πάντα τυπωμένα σήμερα, να τα διαβάσει και να μην τρέχει στα συνέδρια. Δεν ζούμε πια στην εποχή που μόνον ο προφορικός λόγος μπορεί να μεταφέρει ιδέες. (σελ. 88)
Αυτή είναι η αιτία του κακού. Το κράτος, το έθνος, ο λαός, το Αόρατο το Αφηρημένο ενάντια στο ζωντανό. (σελ. 97)
Το βράδυ της τέταρτης μέρας βρήκαν τον δρόμο ο ένας για τον άλλον χωρίς να πουν ούτε μια γλυκιά ούτε μια περιττή λέξη. (σελ. 112)
Το πρωί ήρθε ο αδελφός της. Είχε φορέσει την στολή εκστρατείας. Έμοιαζε γενναίος και αρρενωπός. Το νεανικό του πρόσωπο, τα καθαρά χαρακτηριστικά του είχαν μια έκφραση αποφασιστική «Είμαστε πανέτοιμοι τίποτα δεν μας κρατάει είμαστε ανίκητοι. Βασιστείτε επάνω μας. Θα τους αναγκάσουμε να το βάλουν στα πόδια οι αλήτες, θα τους κάνουμε σκόνη τους Σέρβους. Κι ύστερα θα τακτοποιήσουμε κι εκείνους τους παλιάνθρωπους τους Γάλλους, που φταίνε για όλα. Θα τους ξεκάνουμε αυτούς τους άθλιους, θα τον περάσουμε μαχαίρι αυτόν τον λαό που ζει στον βούρκο και στην λάσπη. (σελ. 126)
Τρελοί θα είμαστε όλοι χωρίς εξαίρεση. Όταν συναντώ κάποιον και αρχίζει και μιλάει για τους «εχθρούς» και τα μάτια του παίρνουν μια παγωμένη λάμψη, νοιώθω ότι χρειάζεται άμεση παρακολούθηση και θεραπεία. (σελ. 128)
Οφείλουμε να σκεφτόμαστε ελεύθερα. Στο παρελθόν όλος ο κόσμος σκεφτόταν πιο ελεύθερα, πιο ξεκάθαρα, πιο ανθρώπινα. (σελ. 144)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου