Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2015

Γιούλα Ράπτη ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ



Γιούλα Ράπτη ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ [Γράμματα σ`έναν ξένο] εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2010


ΥΓ.: Ο δρόμος φαίνεται μακρύς. Σας υπόσχομαι ότι δεν θα καταθέσω εύκολα τα όπλα. Ελπίζω να φτάσω κοντά σας σώα και αβλαβής. Έχω προσλάβει και βοηθό. Λένε ότι είναι έμπειρος οδηγός και ικανός ιχνηλάτης. Έρχομαι. [σελ. 14]

ΥΓ.: Δεν ξέρω αν θα υπάρξουν άλλες πράξεις. Μπορείτε να το δείτε και σαν μονόπρακτο, σαν δράμα δωματίου, ίσως σαν φαρσοκωμωδία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα κλάψουμε και θα γελάσουμε πολύ. Αν ήταν σήριαλ, η AGB θα μας λάτρευε! [σελ. 22]

ΥΓ.: Να σας ζητήσω μια χάρη; Μην αλλάξετε του χρόνου τον μπρουτάλ και την ξανθιά. Έχω αρχίσει να τους συμπαθώ. Προς το παρόν, θα πεταχτώ ως τη Λατινική Αμερική. Πεθύμησα ένα ταξίδι. Και τον Τσε, φυσικά…[σελ. 27]

ΥΓ.: Να με σκεφτείτε γελαστή και ευτυχισμένη πάνω από μια τεράστια κούπα καφέ, μια μέρα πριν την επιστροφή. Με κυνηγάνε εργασιακές εκκρεμότητες– δουλειές δηλαδή. [σελ. 33]

ΥΓ.: Μαθαίνω ότι εκπαραθυρωθήκατε, κατηγορούμενος για κακοδιαχείρηση (χρημάτων, όχι ανθρώπων). Ακούω όμως ότι στην αγορά σκίζονται ποιος θα σας αποκαταστήσει. Pas male! Α, με γεια το τρίτο σπίτι. Εγώ, πάλι, χτίζω σπίτια σε γιατρούς… [σελ. 38]

ΥΓ.: Ήταν αλήθεια. Και ήταν Πρωταπριλιά - η ωραιότερη πλάκα που έκανα στον εαυτό μου. Σας ευχαριστώ για όλα. Ώρα να κλείσω χρόνιους λογαριασμούς και να ξενοικιάσω παλιές συναισθηματικές καβάντζες. [σελ. 44]

ΥΓ.: Λυπάμαι για τις ακρότητες. STOP Καλή τύχη Πίτερ Παν STOP [σελ. 45]

ΥΓ.: Μπορεί να άλλαξα, αλλά σε μερικά πράγματα παραμένω επιρρεπής - «ο λύκος κι αν εγέρασε» (Ναι, γέρασε. Τον καλούν πια σε κηδείες συνομηλίκων.) [σελ.50]

ΥΓ.: Ο θάνατος δεν χωράει υστερόγραφα. Ό, τι δεν είπες, θα μείνει για πάντα ανείπωτο. Τι κρίμα. Και πόσο αβάσταχτο. Και πόσοι θάνατοι ονομάστηκαν αλλιώς και άφησαν ένα ανεπίδοτο, χωρίς όνομα και καλά κρυμένο, πένθος… [σελ.55]

ΥΓ.: Θ`ανάψω κι ένα κεράκι για τα εκατομμύρια παιδιά που ζουν τη βία σε όλο τον κόσμο. Κάνε κάτι, Χριστέ μου, δουλειά σου είναι. Η δική μου είναι ψέμα ότι μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο. [σελ. 61]

ΥΓ.: Πες μου, ρε φίλε, τι δεν κάνω καλά; Και κυρίως πες μου από ποιον, τελικά, να πάρω συνέντευξη; Έχεις καμιά καλή ιδέα; Ή μήπως να πάρω μία από τον εαυτό μου, τελικά; [σελ. 68]

ΥΓ.: Η δίκη αυτήν τη φορά δεν θα γίνει ερήμην μου. Δε χάνω με τίποτα τέτοιο υπερθέαμα. Έχω κι εγώ ράμματα για τη γούνα μου, υπερόπτη κατακριτή των πάντων. Συνεννοηθήκαμε; Προς το παρόν, μη με ενοχλήσεις, Φεύγω για Κύθηρα. [σελ. 72]

ΥΓ.: Σ`ένα πράγμα είχε δίκιο ο Χορν: Μια ζωή την έχουμε, «Μανώλη» μου, κι αν δεν τη γλεντήσουμε… Μόλις γυρίσω, ξεκινάω ένα μεγάλο ταξίδι. Εκεί να δεις γλέντια. [σελ. 77]

ΥΓ.: Αυτό που νιώθω πια για σένα είναι κάτι βαθύ - δεν ξέρω πως ονομάζεται. Αλλά τι σημασία έχει να βάζεις ετικέτες στα αισθήματα; Σημασία έχει να αγαπάς. Και να μη φοβάσαι. [σελ. 87]


Δεν υπάρχουν σχόλια: