Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν-Φόνος στην Κεντρική Επιτροπή

Οι Ράμπλας προετοιμάζονταν για να δεχθούν αυτούς που θα έψαχναν τα ρεστοράν και τις καφετέριες. Άρχισαν να εξαφανίζονται οι περαστικοί με το ανάλαφρο βήμα και τα πηγαδάκια που σχημάτιζαν οι συνταξιούχοι μπροστά στα κιόσκια των εφημερίδων. Τη θέση τους έπαιρνε μια αργή, θορυβώδης μάζα, πιο χαρούμενη, μπροστά στην προοπτική των γαστρονομικών μυστηρίων που βρίσκονταν κλεισμένα σε σκοτεινά σοκάκια, όπου κάθε μέρα φύτρωναν καινούργια ρεστοράν, ένα ακόμα δείγμα του δημοκρατικού πλουραλισμού στον αγώνα για την απελευθέρωση από τον οικιακό γαστρονομικό πατερναλισμό. Μέσα στην ολοκληρωτική κρίση της πατριαρχικής κοινωνίας οι αρχηγοί των οικογενειών αναζητούσαν, με την ταχυπαλμία που έχει κανείς σε μια ερωτική συνάντηση, καινούργια ρεστοράν με την απαγορευμένη σάλτσα από κρέμα γάλακτος και μανιτάρια του Ολότ, πιάτα με ζαρτιέρες και μαύρα διαφανή εσώρουχα, πιάτα στοματικού έρωτα, που να τρώγονται στα τέσσερα, με την γλώσσα έτοιμη να δεχθεί τις διάφορες γεύσεις από τ’ αρωματικά χόρτα και τις τηγανίτες με τα καυτερά καρυκεύματα. (σελ 32-33)

Δεν υπάρχει τίποτα τόσο κοντινό σ’ έναν πρώην κομμουνιστή όσο ένας πρώην κληρικός. Να αμαρτήσεις ενώπιον της Ιστορίας ή ενώπιον του Θεού; (σελ. 46)

Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν, "Φόνος στην Κεντρική Επιτροπή", μετάφραση Αλέκα Βλάχου, εκδόσεις Μέδουσα

Κάποιος είχε πει κάποτε ότι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σ’ έναν που έχει μανία καταδίωξης, είναι να τον καταδιώκουν στην πραγματικότητα. (σελ. 73)

Από την έκταση του ταβανιού στα χαρτιά του ντοσιέ. (σελ. 108)

«Πως τελείωσε η συνεδρίαση;»

«Σου ανταλλάσω την πληροφορία με το πώς τελείωσε η δικιά σου.»

«Στο κρεβάτι, αλλά ο καθένας στον δικό του.»

«Καινούργιος τρόπος αυτός;»

«Και ο καθένας στο σπίτι του.»

«Ακόμα καλύτερα. Έρως εξ αποστάσεως.» (σελ. 122-123)

Η φιλοδοξία μπορεί να προσαρμοστεί σε οποιαδήποτε τομέα. Υπάρχουν μέχρι και σκουπιδιάρηδες φιλόδοξοι. (σελ. 124)

Η περίοδος του αγοραστή-αναγνώστη είχε σταματήσει στην αρχή της δεκαετίας του ’70, από τη μέρα που συνειδητοποίησε ότι ήταν σκλάβος μιας κουλτούρας που τον είχε απομακρύνει από την ζωή και που του είχε αμβλύνει την ευαισθησία του όπως τα αντιβιοτικά μπορούν να καταστρέψουν την αντίσταση του οργανισμού. (σελ. 189)

Διαλέγω κουβέντες που δεν μου θυμίζουν αυτό που πάντα μου θυμίζουν οι κουβέντες μου και ανακαλύπτω το πόσο φτωχό είναι το λεξιλόγιο μου όταν θέλω να βγω από ένα «κλειστό» γλωσσολογικό κώδικα, δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός και κατά πόσο θα ήθελα να συμβαίνει κάτι τέτοιο. (σελ. 252)