Ιζαμπέλ Αλιέντε Αφροδίτη

Ιζαμπέλ Αλιέντε Αφροδίτη

μετάφραση από τα ισπανικά: Κλαίτη Σωτηριάδου, εκδόσεισ Ωκεανίδα

«Η ανάσα της είναι σαν μέλι αρωματισμένο με γαρίφαλο. Το στόμα της, νόστιμο σαν ώριμο μάνγκο. Το φιλί στην επιδερμίδα της είναι σαν να γεύεσαι λωτό. Η κοιλότητα του αφαλού της κρύβει μια ποικιλία από μπαχαρικά. Τις ηδονές που βρίσκονται παρακάτω, η γλώσσα τις γνωρίζει, αλλά δεν μπορεί να τις πει. Σργκαρακαρίκα, Κουμαρανταντάτα (12^ος αιώνας)»  (σελ: 7)

                Εισαγωγή

«Τα πενήντα είναι σαν την τελευταία ώρα του απογεύματος, όταν ο ήλιος έχει δύσει και έχεις από τη φύση διάθεση για στοχασμό.»(σελ: 9)

«Μετανιώνω για τις δίαιτες, τα νόστιμα φαγητά που έκανα πέρα από φιλαρέσκεια, τόσο όσο λυπάμαι για τις ευκαιρίες να κάνω έρωτα που άφησα να περάσουν, απασχολημένη με εκκρεμότητες ή από πουριτανισμό. Τριγυρίζοντας στους κήπους της μνήμης, ανακαλύπτω πως οι αναμνήσεις μου είναι συνδεμένες με τις αισθήσεις.»(σελ: 10)

«Η Παρασκευή θεωρείται πως είναι η ημέρα της γυναίκας, οι άλλες έξι ανήκουν στον άντρα.»(σελ: 12)

«Η λαιμαργία οδηγεί κατευθείαν στη λαγνεία και αν προχωρήσει λίγο παραπέρα, στην απώλεια της ψυχής.»(σελ: 13)

«…εγώ μεγάλωσα ανάμεσα σε καθολικούς και μπορώ να καταβροχθίσω όσες νοστιμιές επιθυμώ χωρίς να σκέφτομαι την κόλαση, αλλά μόνο την περιφέρειά μου, δεν ήταν όμως το ίδιο εύκολο ν’ απαλλαγώ από τα ταμπού σχετικά με τον ερωτισμό.»(σελ: 14)

«Αν δεν υπήρχε το αντισυλληπτικό χάπι, οι χίπις και η γυναικεία απελευθέρωση, πολλές από εμάς θα βρισκόμασταν ακόμα στο ζυγό της υποχρεωτικής μονογαμίας.»(σελ: 14)

«Ν’ αντιγράψεις ένα συγγραφέα είναι κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, ν’ αντιγράψεις πολλούς είναι έρευνα.»(σελ: 14)

        Απολογία των ενόχων

«Κάποιος είπε πως η συζήτηση είναι το σεξ της ψυχής…»(σελ: 19)

        Αφροδισιακά

«…η φύση μας έχει προικίσει –ή μας έχει καταραστεί- μ’ έναν αχόρταγο εγκέφαλο, ικανό να φαντάζεται όχι μόνο κάθε είδους θαυμαστά μαγειρευτά κι ερωτικές παραλλαγές, αλλά και τις αντίστοιχες ενοχές και τιμωρίες.»(σελ: 28)

«Σ’ έναν τέλειο κόσμο υποθέτω πως οποιαδήποτε φυσική, υγιεινή, φρέσκια, ελκυστική στην όψη, νόστιμη και ελαφριά τροφή –δηλαδή με τα ίδια προσόντα που επιθυμεί κανείς για τον σύντροφό του- θα ήταν αφροδισιακή, αλλά η πραγματικότητα είναι αρκετά συγκεχυμένη.»     (σελ: 29)

«…αντι-αφροδισιακά, που αξίζει τον κόπο ν’ αναφέρουμε, είναι το κοινό κρυολόγημα, ένας γυμνός άντρας με κοντές κάλτσες, μια γυναίκα με ρολά για να κατσαρώσει τα μαλλιά της, η τηλεόραση και η κοινή κούραση.»(σελ: 30)

«Ζούμε τρέχοντας για να φτάσουμε πρώτοι στο θάνατο.»(σελ: 31)

        Στην ποικιλία βρίσκεται η νοστιμιά

«…το μόνο πραγματικά αλάνθαστο αφροδισιακό είναι ο έρωτας. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει το φλογερό πάθος δύο ερωτευμένων. Σ’ αυτή την περίπτωση δεν έχουν σημασία τα γεράματα, ο ενθουσιασμός της ηλικίας, η σωματική ασχήμια ή η έλλειψη ευκαιριών, οι ερωτευμένοι καταφέρνουν ν’ αγαπιούνται, γιατί εξ ορισμού αυτή είναι η μοίρα τους.»(σελ: 31)

«Ζούμε καταδυναστευόμενοι από αχόρταγη όρεξη για ολοένα ισχυρότερες αισθήσεις, γιατί στη βιασύνη να καταβροχθίσουμε τα πάντα, έχουμε αποσυνδέσει το σώμα από την ψυχή.»(σελ: 34)

        Το καλό τραπέζι

        Μαγειρεύοντας γυμνοί

«Άκουσα ένα διάσημο σχεδιαστή μόδας να λέει, ενώ δοκίμαζε ένα ασήμαντο ημιδιάφανο πανί των επτά χιλιάδων δολαρίων πάνω στα κόκαλα ενός ανορεξικού μοντέλου, πως το καλύτερο ρούχο μιας γυναίκας είναι ένα φωτεινό χαμόγελο.»(σελ: 40)

«Όλα όσα μαγειρεύει κανείς για έναν εραστή είναι αισθησιακά, αλλά είναι ακόμα περισσότερο αν και οι δύο συμμετέχουν στην προετοιμασία και επωφελούνται για να βγάλουν τα ρούχα τους με πονηρία, ενώ καθαρίζουν κρεμμύδια και ξεφυλλίζουν αγκινάρες.»(σελ: 40)

        Το ξόρκι των αρωμάτων

«Η γυναίκα είναι σαν το φρούτο που αναδίνει την ευωδία της μόνο όταν την τρίβουν με το χέρι. Πάρε για παράδειγμα το βασιλικό: αν δεν τον ζεστάνεις με το χέρι, δεν νιώθεις το άρωμά του. –Από τον Αρωματισμένο κήπο-»(σελ: 47)

«Πότε αρχίζει η γεύση και τελειώνει η όσφρησή; Είναι αδιαχώριστες. Ο πειρασμός του καφέ δεν γεννιέται από τη γεύση, που αφήνει ένα ίχνος καπνού στη μνήμη, αλλά από την έντονη και μυστηριώδη ευωδία του απόμακρου δάσους.»(σελ: 47)

«Τι βλέπουν κάποιες φίλες μου στους συζύγους τους; αναρωτιέμαι. Αιτία είναι οι φερομόνες, τίποτε άλλο. Στους υγιείς και ανυποψίαστους ανθρώπους η πρώτη αιτία πλησιάσματος καθορίζεται από αυτές τις εκκρίσεις, ανεπαίσθητες στο επίπεδο της συνείδησης, αλλά εκκωφαντικές για τις ορμόνες. Ύστερα ακούμε τις προειδοποιήσεις της  μητέρας και τις συμβουλές όλου του κόσμου, ενώ το μυαλό προσθέτει πολιτιστικά, αισθητικά, οικονομικά και άλλα φίλτρα, μέχρι που τελικά διαλέγουμε τον σύντροφο ή τη σύντροφο που θα μας βοηθήσει στο παράλογο έργο εξάπλωσης του είδους.»(σελ: 50)

«Ξαναγυρίζει στη μνήμη μου ο καταπιεστικός ήλιος της Σεβίλλης και μια πιατέλα από μπλε κεραμικό πάνω σ’ έναν άσπρο αγροτικό τοίχο, φρεσκοασβεστωμένο, γεμάτη με ώριμες μπουρνέλες, μερικές ολάνοιχτες, να προσφέρονται νωθρά στις ορέξεις ενός κίτρινου κηφήνα που ορμούσε πάνω σ’ εκείνη την άσεμνη σάρκα. Η Σεβίλλη είναι για μένα η γλυκερή ευωδία από εκείνες τις μπουρνέλες και τα γιασεμιά που το σούρουπο γεμίζουν την ατμόσφαιρα με πόθους.»(σελ: 54)

        «Θάνατος από άρωμα»

        Με την πρώτη ματιά

«Στην Ινδία οι γυναίκες δεν βγάζουν ποτέ τα κοσμήματά τους ούτε το κολ από τα βλέφαρά τους, γιατί το κουδούνισμα των βραχιολιών και το σκοτεινό κάλεσμα του βλέμματος αναστατώνουν τον άντρα με την ανέκφραστη έλξη του μυστήριου.»(σελ: 59)

        Εθιμοτυπία

«Από μικρούς μας μαθαίνουν να σεβόμαστε την απόστασή μας από τους άλλους και ν’ αγνοούμε το ίδιο μας το σώμα.»(σελ: 65)

«…:έχω την εντύπωση πως αφού οι κατάλογοι με τις αμαρτίες ωθούν προς την αμαρτία, η επιβολή περιορισμών στο τραπέζι μπορεί να φέρει κάποιο διεγερτικό αποτέλεσμα. Υπάρχει ένα ερωτικό στοιχείο στην τυπικότητα.

                Που αλλού αν όχι στο έθιμο και στην τελετή

                Γεννιούνται η αθωότητα και η ομορφιά;

                -Γουίλιαμ Μπ. Γέιτς (1865-1939)»(σελ: 67)

        Με την άκρη της γλώσσας

«…αίσθηση της γεύσης, γιατί είναι το ίδιο δύσκολο να καθορίσεις μια γεύση όσο και μια μυρωδιά. Και τα δύο είναι πνεύματα με δική τους ζωή, φαντάσματα που εμφανίζονται ακάλεστα για ν’ ανοίξουν ένα παράθυρο στη μνήμη και να μας οδηγήσουν μέσα από το χρόνο σ’ ένα ξεχασμένο γεγονός. Άλλες φορές τα φωνάζουμε με αγωνία αναζητώντας το ερωτικό αποτέλεσμα του παρελθόντος κι αυτά, αντίθετα, μας φέρνουν αντιμέτωπους με τη γυμνή μας αθωότητα.»(σελ: 69)

«… σε ποια κατηγορία μπαίνει η μεταλλική γεύση του φόβου, η χωματένια της ζήλιας ή η αφρώδης του πρώτου φιλιού;»(σελ: 70)

«Η αίσθηση της γεύσης καλλιεργείται όπως καλλιεργείται το αυτί για την τζαζ: χωρίς προκαταλήψεις, με περίεργο πνεύμα και χωρίς να την παίρνεις στα σοβαρά.»(σελ: 70)

        Βότανα και μπαχαρικά

«Ούτε καν έχω κήπο, η φύση μου αρέσει στις φωτογραφίες, αλλά σ’ αυτή την περίπτωση δεν χρειάζεται ταλέντο, ούτε κλίση, μόνο λίγο καλό χώμα, από αυτό που πουλάνε σε σάκους, νερό, φως και τα υπόλοιπα τα κάνει η ορμή της φύσης.»(σελ: 74)

        Απαγορευμένα βότανα

        Το όργιο

«Όσο περισσότερη καταπίεση αντέχει ο άνθρωπος, τόσο περισσότερες επαναστατικές ιδέες ξεπηδούν από τη βασανισμένη του μνήμη.»(σελ: 84)

«Όταν ξεσκεπάσετε την κατσαρόλα, θα βγει μια ευωδιαστή στήλη ατμού που θ’ ανεβεί ως τον ουρανό σαν ιερή προσφορά και αφού φάτε τα κομμάτια αρχίζοντας από τα πιο ελαφρά και τελειώνοντας με τις χοιρινές μπριζόλες, φτάνετε στο ολύμπιο νέκταρ που έχει μαζευτεί στο βάθος της κατσαρόλας, απόσταγμα και πνεύμα όλων των υλικών, καλά καρυκευμένο και ζεστό, που το πίνετε με φρονιμάδα σε πήλινα φλιτζάνια, ξέροντας προκαταβολικά πως μεθάει την ψυχή και ξαμολάει τη λαγνεία για πάντα.»(σελ: 90-91)

        Περί ορέξεως…

        Κροκόδειλοι και πιράνχας

«…- δηλαδή η ζούγκλα είναι το μεγαλύτερο βιογενετικό απόθεμα του πλανήτη.»(σελ: 97)

        Κτηνώδη αφροδισιακά

        Για τον ερωτισμό

        Πουλιά και πουλάκια

«Τα περιστέρια δεν συμβόλιζαν πάντα γόνιμη γη για τους Εβραίους ή ειρήνη για τους χριστιανούς, παλιά ήταν τα πουλιά που σχετίζονταν με την Αφροδίτη, την Αστάρτη και την Ήρα, θεές της σεξουαλικότητας. Στη μυθολογία της Ινδίας συμβολίζουν συνουσία και ζωή.»(σελ: 105)

«…χρειάζεται να έχεις ειδικό χαρακτήρα για να εκτρέφεις την ίδια σου την τροφή.»(σελ: 107)

        Ψίθυροι

«Οι άντρες βρίσκονται πιο κοντά στον πίθηκο από τις γυναίκες, δεν έχω καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Είναι πιο μαλλιαροί έχουν πιο μακριά μπράτσα και σ’ αυτούς η σεξουαλική ορμή αρχίζει με την όραση, κληρονομιά των προγόνων μας, των πιθήκων,…»(σελ: 109)

«Εμείς οι γυναίκες έχουμε την αίσθηση του γελοίου περισσότερο ανεπτυγμένη κι επιπλέον ο αισθησιασμός μας συνδέεται με τη φαντασία και τα ακουστικά νεύρα. Ίσως ο μόνος τρόπος που ακούμε είναι όταν μας ψιθυρίζουν κάτι στο αυτί. Το ευαίσθητο σημείο βρίσκεται στα αυτιά και όποιος το ψάχνει πιο χαμηλά, χάνει τον καιρό του και το δικό μας.»(σελ: 109)

«Το φιλί πρέπει να είναι ηχηρό. Ο ήχος του, ελαφρύς και παρατεταμένος, βγαίνει ανάμεσα από τη γλώσσα και την υγρή άκρη του ουρανίσκου, παράγεται από την κίνηση της γλώσσας στο στόμα και τη μετακίνηση του σάλιου που προκαλεί το ρούφηγμα.

Ένα φιλί που δίνεται στην επιφάνεια των χειλιών και συνοδεύεται από έναν ήχο σαν αυτόν που κάνουμε για να φωνάξουμε μια γάτα, δεν δίνει καμιά ηδονή. Ένα τέτοιο φιλί είναι για τα παιδιά ή για χειροφίλημα. Το φιλί που περιέγραψα πιο πάνω, και που ανήκει στη συνουσία, προκαλεί ηδονική διέγερση. Πρέπει να μάθεις τη διαφορά. –Από τον Αρωματισμένο κήπο, μεταφρασμένο στα αγγλικά από τον σερ Ρίτσαρντ Μπάρτον το 1886»(σελ: 111-112)

«Το γούστο για τη μουσική είναι πολύ προσωπικό και δεν συσχετίζουμε όλοι τα ίδια μουσικά κομμάτια με τις ίδιες εικόνες ή αναμνήσεις.»(σελ: 113)

«Δεν έχω καθόλου αυτί, είμαι ανίκανη να μουρμουρίσω το Happy Birthday, αλλά μπορώ να θυμηθώ χωρίς κανένα δισταγμό το τσιτσίρισμα του λαδιού όταν τσιγαρίζω το κρεμμύδι, τον κοφτό ρυθμό του μαχαιριού που κόβει λαχανικά, το κόχλασμα του ζωμού που βράζει και όπου σ’ ένα λεπτό θα πέσουν τα άτυχα θαλασσινά, τα καρύδια, όταν τα σπάζεις, και το υπομονετικό τραγούδι του γουδιού όπου κοπανίζω σπόρους, τις υγρές νότες του κρασιού όταν σερβίρεται στα ποτήρια, το χτύπημα των ασημένιων μαχαιροπίρουνων, των κρυστάλλων και της πορσελάνης στο τραπέζι, το μελωδικό μουρμούρισμα της συζήτησης μετά το φαγητό, τους αναστεναγμούς από ικανοποίηση και το σχεδόν ανεπαίσθητο τσιτσίρισμα των κεριών που φωτίζουν την τραπεζαρία.»(σελ: 114)

        Μια νύχτα στην Αίγυπτο

        Αμαρτίες της σάρκας

«Κουνέλι. Ο ηλίθιος αδερφός του λαγού, ένα χνουδωτό και συνεσταλμένο ζώο, που όταν είναι ζωντανό προκαλεί αμέσως συμπάθεια, αλλά μαγειρεμένο μοιάζει με τη γάτα της οικογένειας.»(σελ: 123)

        Αταξινόμητα

        Ο ζιγκολό

        Ψωμί, η χάρη του Θεού

«Όπως η ποίηση, το ψωμί είναι μια μελαγχολική κλίση, που μοναδική της προϋπόθεση είναι να υπάρχει χρόνος για την ψυχή. Ο ποιητής και ο φούρναρης είναι αδέρφια στο ουσιαστικό καθήκον τους να τρέφουν τον κόσμο.»(σελ: 132)

«Κι αυτή τη νύχτα,
όπως πολλές ανέραστες,
θα ζυμώσω ψωμί,
βυθίζοντας τα δάχτυλά μου
στο απαλό ζυμάρι.
-Χαϊκού, της Πατρίτσια Ντόνεγκαν»(σελ: 134)

        Πλάσματα της θάλασσας

        Κι άλλα πλάσματα του νερού

        Το χαρέμι

        Αυγά

        Ηγεμονικό ερέθισμα για τη λαιμαργία

«Αυτές οι πιρουέτες είναι σκέτη επίδειξη, όταν κάνεις μια ομελέτα, όπως όταν κάνεις έρωτα, η τρυφερότητα μετράει περισσότερο από την τεχνική.»(σελ: 158)

        Απαγορευμένοι καρποί

«Σταφύλι. Δεν μπορεί να λείπει από κανένα όργιο της προκοπής ο καρπός που σχετίζεται με την ηδονή, τη γονιμότητα, τον Διόνυσο, τον Πρίαπο, τον Βάκχο κι όποιον άλλο εύθυμο θεό υπάρχει σε όλες τις παραδόσεις, γιατί από το σταφύλι γίνεται το κρασί και χωρίς κρασί οποιαδήποτε απόπειρα οργίου μετατρέπεται σε μαζική ανία.»(σελ: 161)

        Άλλα νόστιμα αφροδισιακά

        Nouvelle cuisine

«Αν δεν έχω τρόπο να ξεφύγω, αντιμετωπίζω ένα πλήρες μενού, όπου κάθε πιάτο περιγράφεται με πολύπλοκο ιδίωμα κάποιου υποψήφιου να γίνει κριτικός λογοτεχνίας. Γενικά διαλέγω το πιο φθηνό μενού, με την ελπίδα πως θα είναι και το πιο απλό, αλλά πάντα μου σερβίρουν τη δημιουργία ενός ψυχοπαθούς.»(σελ: 165)

«Το ιδανικό είναι το φαγητό να είναι εντελώς νεκρό, αλλά να έχει ξεπεράσει και τη νεκρική ακαμψία. Και τίποτα με μάτια, σας παρακαλώ, ακόμα κι αν είναι κλειστά. Δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από το ικετευτικό βλέμμα ενός ολόκληρου ζώου πάνω σε μια πιατέλα. Μια και μπήκαν στον κόπο να το δολοφονήσουν, γιατί δεν το αποκεφάλισαν;»(σελ: 166)

        Τυριά

«Αν λάβουμε υπόψη πως το μοναδικό υλικό του είναι το γάλα, το τυρί δεν έχει τίποτα αφροδισιακό, αλλά όταν συνοδεύεται από ψωμί, κρασί και ευχάριστη συζήτηση, το αποτέλεσμα είναι σαν να έχει.»(σελ: 169)

        Si non e vero…

«Και μια και μιλάμε για το χρυσάφι, ξέρετε πως σε πόλεις όπως το Χονγκ Κονγκ μπορεί να πιει κανείς ένα μικρό εσπρέσο με χρυσόσκονη; Στην πλατεία του Σαν Μάρκο στη Βενετία, ένας εσπρέσο μπορεί να σας στοιχίσει το ίδιο χωρίς το χρυσάφι.»(σελ: 170)

        Το πνεύμα του κρασιού

«Νέκταρ των θεών, παρηγοριά των θνητών, το κρασί είναι θαυμαστό ποτό, που έχει τη δύναμη ν’ απομακρύνει τις στενοχώριες και να μας δίνει, έστω και για μια στιγμή, το όραμα του Παράδεισου.»(σελ: 173)

«Η ποικιλία των κρασιών είναι ατελείωτη και καθορίζεται όχι μόνο από τις περιοχές όπου παράγονται, τον τύπο του σταφυλιού και τη διαδικασία της ζύμωσης, αλλά και από τη χρονιά και την ώρα της συγκομιδής. Το ξύλο του βαρελιού, η θερμοκρασία, η διάθεση και η αγάπη αυτών που το φτιάχνουν, τα πνεύματα που τριγυρίζουν τη νύχτα στις κάβες όπου το κρασί κοιμάται, όλα επηρεάζουν το τελικό προϊόν.»(σελ: 176)

        Οινοπνευματώδη

«Το χειρότερο ελάττωμα του αλκοόλ είναι πως όταν μεταβάλλεται σε βίτσιο, καταστρέφει αυτόν που το πίνει και το μεγαλύτερο προτέρημά του είναι πως σε μετρημένη ποσότητα δίνει μια ψευδαίσθηση ευτυχίας και ανεβάζει την επιθυμία για γλέντι. Πολλές φορές προσπαθούμε να ξαλαφρώσουμε πρόσκαιρα με το αλκοόλ, για να ξεφύγουμε για λίγο από το άγχος της ύπαρξης. Δεν είμαστε οι μόνοι, υπάρχουν και μερικά ζώα και πουλιά που μεθούν με καρπούς σε ζύμωση.»(σελ: 178-179)

«Η πιο ωραία σαμπάνια σε χάρτινο ποτήρι έχει τη ίδια γεύση με το πράσινο ποντς των σχολικών χορών, ενώ, αντίθετα, ένα μέτριο κρασί σε λεπτό κολονάτο ποτήρι ανεβαίνει σε κατηγορία.»(σελ: 182)

        Ερωτικά φίλτρα

«Εγώ ήμουν είκοσι τριών χρονών κι εκείνος ο κύριος πρέπει να ήταν καμιά εξηνταριά, αλλά οι ηλικίες μας σβήστηκαν και οι δυο μας μπήκαμε στην αιώνια ακινησία των φανταστικών εραστών.»(σελ: 188)

«Στην κωμωδία Ο Μανδραγόρας, ο Μακιαβέλι μεταχειρίστηκε τους μύθους γι’ αυτό το διαβολικό φυτό για ν’ αναπτύξει τη θεωρία του:
Η προέλευση της κίνησης και της αλλαγής των πραγμάτων του κόσμου αρχίζει με τις ορέξεις και τα πάθη.»(σελ: 188)

        Η γλώσσα των λουλουδιών

«Παλιά, τα λουλούδια, ανάμεσα στις πολυάριθμες χάρες τους, είχαν και τη δυνατότητα να μεταφέρουν κρυφά ερωτικά μηνύματα, αλλά στη βιασύνη του 20ού αιώνα αυτή η τέχνη έχει μεταβληθεί σε νεκρή γλώσσα.»(σελ: 190)

        Από τη γη με αγάπη

«Κανένας άνθρωπος κάποιας ηλικίας, που έχει κρατήσει μια φρέσκια ντομάτα στην παλάμη του χεριού του και την έχει δαγκώσει, γεμίζοντας το στόμα του, ενώ ο χυμός της τρέχει στο πιγούνι και στο λαιμό του, δεν ξεφεύγει από τον πειρασμό να τη συγκρίνει με τις άλλες ηδονές.»(σελ: 195)

        Αφροδισιακά λαχανικά

        Η Κολόμπα μέσα στη φύση

«Τα λεπτά της πέλματα σαν νύμφης μόλις που συγκρατούσαν τις χοντρές κολόνες των ποδιών της, το ογκώδη οπίσθια της, τα τέλεια πεπόνια του στήθους της, το λαιμό της με τα δύο αισθησιακά προγούλια και τα στρογγυλά της μπράτσα Βαλκυρίας.»(σελ: 201)

        Καταβροχθίζοντας τον κόσμο

        Τελικά

«Η όρεξη και το σεξ είναι οι μεγάλες κινητήριες δυνάμεις της ιστορίας, διατηρούν και αναπαράγουν το είδος, προκαλούν πολέμους και τραγούδια, επηρεάζουν τις θρησκείες, τους νόμους και την τέχνη. Ολόκληρη η δημιουργία είναι μια αδιάκοπη διαδικασία χώνεψης και γονιμότητας, όλα απλοποιούνται σε μικρούς οργανισμούς που καταβροχθίζουν ο ένας τον άλλο, καθώς πολλαπλασιάζονται, πεθαίνουν, λιπαίνουν τη γη και ξαναγεννιούνται μεταμορφωμένοι. Αίμα, σπέρμα, ιδρώτας, στάχτη, δάκρυα και αθεράπευτη ποιητική φαντασία της ανθρωπότητας να ψάχνει για το νόημα…»(σελ: 207)

        Αφροδισιακές συνταγές

        Σάλτσες

«Να φτιάξεις μια σάλτσα με καλά υλικά είναι σαν να κάνεις έρωτα μ’ έναν ειδικό. Όλες σχεδόν οι αισθήσεις συμμετέχουν: η σάλτσα πρέπει να είναι ελκυστική στην όψη, σαν το πρόσωπο της αγαπημένης, νόστιμη σαν ένα φιλί, απαλή σαν τα απόκρυφα σημεία και πρέπει να έχει ένα μοναδικό άρωμα, που δεν μεταφέρεται, όπως το δέρμα.»(σελ: 214-215)

        Κρύες σάλτσες και καρυκεύματα

        Ζεστές σάλτσες

        Ορεκτικά

«Γνωρίζω έναν playboy χωρισμένο αρκετές φορές, που το μοναδικό του γαστριμαργικό ταλέντο είναι τα ορεκτικά (hors d’ oeuvres), που ετοιμάζει με αφοσίωση καλόγερου και διατηρεί πάντα φρέσκα σ’ ένα ψυγείο στην κρεβατοκάμαρα. Τα σερβίρει όταν αρχίζουν οι διαχύσεις και, για να ξαναβρούν τις δυνάμεις τους, ανάμεσα σε δύο ερωτικές πράξεις.»(σελ: 236)

        Σούπες

«Μια ωραία σούπα είναι για το σώμα ό, τι είναι η γαλήνη για την ψυχή.»(σελ: 244)

«Η φιλοσοφία της κουζίνας είναι σαν του παιχνιδιού: αν δεν διασκεδάζετε, ξεχάστε τη.»(σελ: 244)

        Τέσσερις βασικοί ζωμοί 

        Κονσομέ

        Ζεστές σούπες

        Κρύες σούπες

        Ορεκτικά

        Κύρια πιάτα

«Σε μια ερωτική συνάντηση υπάρχουν διάφορα προκαταρκτικά, που αρχίζουν με την πρώτη επίδραση των φερομονών που περνούν από τη μύτη στον εγκέφαλο με το επείγον κάλεσμα του είδους και καταλήγουν στην πάλη των εφήβων στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, όπου, ακριβώς όταν εγκαταλείπουν τις προφυλάξεις για να βουτήξουν στις αβύσσους του αχαλίνωτου πόθου, εμφανίζεται ένας αστυνομικός μ’ ένα φακό για να ηρεμήσει τα πνεύματα. Αργότερα, στη ζωή, επαναλαμβάνονται οι ίδιες τελετές ζευγαρώματος, σαν τελετουργικός χορός φλαμένκο. Αυτές οι προθερμάνσεις δεν γίνονται πια στο κάθισμα ενός αυτοκινήτου, αλλά πίσω από το φωτοτυπικό μηχάνημα στο γραφείο. Ο άντρας γενικά τις συντομεύει όσο επιτρέπουν οι περιστάσεις, αλλά αν έχει έστω και λίγη εξυπνάδα και παιδεία, παρατείνει τα προκαταρκτικά για να κατακτήσει τη σύντροφό του: οι θηλυκέ του ανθρώπινου είδους είναι πολύ ευαίσθητες σ’ αυτό το θέμα.»(σελ: 276)

        Πουλερικά

        Κόκκινα κρέατα

        Φαγητά για χορτοφάγους

        Επιδόρπια

«Τα γλυκά είναι μια αδυναμία που έχω πολεμήσει σκληρά σ’ έναν αμείλικτο πόλεμο, που άρχισε μόλις συνειδητοποίησα ότι είχα δόντια. Είναι ένα βίτσιο χειρότερο από το ποτό ή τα ναρκωτικά, γιατί είναι νόμιμο, δεν θεωρείται αμαρτία και μπορεί να το διαπράξει κανείς δημόσια. Κάθε καραμέλα στο στόμα γλιστράει κατευθείαν στους γλουτούς και ύστερα πληρώνει κανείς την ενοχή με αμέτρητες δίαιτες και γυμναστήρια. Γεννήθηκα σε μια αμφίβολη εποχή, τι απέγινε εκείνο το σοφό ρητό “τα πάχη μου τα κάλλη μου”; Η θέση μου βρίσκεται στα καναβάτσα κάποιου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου, μαζί με παχουλές νύμφες, ή στους στίχους κάποιου Άραβα ποιητή, ανάμεσα σε εύσωμες οδαλίσκες που τρέφονται με μέλι και καρύδια, ή στις σελίδες ενός βικτωριανού συγγραφέα, που η ερωτική του φαντασίωση ήταν τα στρογγυλά οπίσθια μιας εξυπηρετικής γυναίκας που εκείνος θα χάιδευε με το φτερό ενός παγωνιού. Ξέρω, τα φτερά, όπως και το λιβάνι, δεν είναι πια της μόδας από τη δεκαετία του ’60, αλλά δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα τίποτα για να τα αντικαταστήσουν.»(σελ: 306)

        Σάλτσες και γλυκές κρέμες 

σημείωση:

Μεγάλη ανάρτηση, αξίζει τον κόπο να διαβαστεί. Είναι ένα βιβλίο που δεν κυκλοφορεί πια. Ίσως κάποιοι αντλήσουν πολύτιμεσ πληροφορίεσ...(Ρινιώ)