Αντουάν ντε Σαιντ- Εξυπερύ

Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ, "Ο μικρός πρίγκιπας", εκδόσεις Γνώση



Όλοι οι μεγάλοι ήταν κάποτε παιδιά (όμως λίγοι τους το θυμούνται) (σελ. 7)



Ευτυχώς για τη φήμη του αστεροειδή Β 612, ένας τούρκος δικτάτορας υποχρέωσε τους υπηκόους του, επί ποινή θανάτου, να ντύνονται ευρωπαϊκά. Ο αστρονόμος ξανάκανε την ανακοίνωσή του το 1920, φορώντας ένα πολύ κομψό κουστουμάκι. Και αυτή τη φορά όλοι συμφώνησαν με την άποψή του. (σελ. 19)



"Σύμφωνα με την εθιμοτυπία, δεν επιτρέπεται να χασμουριέσαι μπροστά στον βασιλιά", του είπε ο μονάρχης. "Σ' το απαγορεύω".

"Δεν μπορώ να κρατηθώ", απάντησε ταραγμένος ο μικρός πρίγκιπας. "Έκανα μεγάλο ταξίδι και δεν έχω κοιμηθεί..."

"Τότε", του είπε ο βασιλιάς, "σε διατάζω να χασμουρηθείς. Χρόνια έχω να δω κάποιον να χασμουριέται. Τα χασμουρητά είναι για μένα κάτι αξιοπερίεργο. Εμπρός, χασμουρήσου! Είναι διαταγή!"

"Ντρέπομαι τώρα... δεν μπορώ άλλο..." έκανε ο μικρός πρίγκιπας κοκκινίζοντας.

"Χμ! χμ!" απάντησε ο βασιλιάς. " Τότε... σε διατάζω πότε να χασμουριέσαι και πότε να ..."

Τραύλιζε λίγο και φαινόταν πειραγμένος.

Γιατί εκείνο που είχε σημασία γι' αυτόν ήταν να σέβονται την εξουσία του. Δεν άντεχε την ανυπακοή. Ήταν ένας απόλυτος μονάρχης. Επειδή όμως ήταν πολύ καλός, έδινε λογικές διαταγές. (σελ. 37)



"Τότε θα κρίνεις τον εαυτό σου", του απάντησε ο βασιλιάς. "Είναι το δυσκολότερο". Είναι πολύ πιο δύσκολο να κρίνεις τον εαυτό σου παρά να κρίνεις τον άλλο. Αν καταφέρεις να κρίνεις τον εαυτό σου σωστά, θα είσαι πραγματικά σοφός. (σελ. 40)



...Οι ματαιόδοξοι δεν ακούν παρά μόνο τους επαίνους.

"Με θαυμάζεις στ' αλήθεια πολύ;" ρώτησε το μικρό πρίγκιπα.

"Τι θα πει θαυμάζω;"

"Θαυμάζω θα πει ότι αναγνωρίζεις πως είμαι ο πιο ωραίος, ο πιο καλοντυμένος, ο πιο πλούσιος και ο πιο έξυπνος άνθρωπος του πλανήτη".

"Μα είσαι μόνος σου εδώ στον πλανήτη σου!"

"Ας είμαι! Εσύ κάνε μου την χχάρη να με θαυμάζεις!" (σελ. 43)



"Πως γίνεται να έχει κάποιος τα άστρα;"

"Γιατί ποιανού είναι;" απάντησε νευριασμένος ο επιχειρηματίας.

"Δεν ξέρω, κανενός".

"Άρα είναι δικά μου. Εγώ το σκέφτηκα πρώτος". (σελ. 47-48)



"Καλημέρα", είπε ο μικρός πρίγκιπας

"Καλημέρα" είπε το λουλούδι.

"Που είναι οι άνθρωποι;" ρώτησε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας.

Το λουλούδι είχε δει μια μέρα να περνάει ένα καραβάνι.

"Οι άνθρωποι; Νομίζω πως υπάρχουν έξι εφτά. Τους έχω δει πριν από χρόνια. Μα δεν ξέρεις ποτέ που να τους βρεις. Τους πηγαινοφέρνει ο άνεμος. Δεν έχουν ρίζες κι αυτό τους δυσκολεύει πολύ".(σελ. 62)



Η αλεπού σώπασε και κοίταξε κάμποση ώρα το μικρό πρίγκιπα.

"Σε παρακαλώ... εξημέρωσέ με!" είπε.

"Θα το 'θελα πολύ", απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, "αλλά δεν έχω πολύ καιρό. Έχω να ανακαλύψω φίλους και να μάθω πολλά".

"Δε μαθαίνεις παρά τα πράγματα που εξημερώνεις" είπε η αλεπού. "Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίσουν τίποτα. Όλα τα παίρνουν έτοιμα από τα μαγαζιά. Αφού όμως δεν υπάρχουν μαγαζιά που να πουλάνε φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με!" (σελ. 69)



Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Η ουσία δε φαίνεται με τα μάτια. (σελ. 72)



Κινδυνεύεις να κλάψεις λιγάκι όταν αφήνεσαι να σε εξημερώσουν. (σελ. 82)