ΑΝΡΙ - ΦΡΕΝΤΕΡΙΚ ΜΠΛΑΝ Τ`ΑΓΡΙΜΙΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ

ΑΝΡΙ - ΦΡΕΝΤΕΡΙΚ ΜΠΛΑΝ Τ`ΑΓΡΙΜΙΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΒΙΤΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΓΝΩΣΗ", ΑΘΗΝΑ 1992


Πριν από λίγα μόλις λεπτά χοροπηδούσε χαρωπά στο δρόμο, ευχαριστημένος από τη ζωή (ή έστω από τα χρήματα που κέρδιζε), και τώρα ήταν παγιδευμένος σ` αυτόν τον ανελκυστήρα όπως ο ποντικός στη φάκα… [σελ. 13]

Σαν χαζός νόμισε ότι τον προόριζε για εραστή της, αλλά τι είναι η ερωτική απόλαυση μπροστά στην αισθησιακή παραζάλη που νοιώθει κανείς παρακολουθώντας δωρεάν και απευθείας τη σταδιακή εκμηδένιση ενός ανθρώπου; Ανά πάσα στιγμή του εικοσιτετραώρου μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν αντικείμενο εκτόνωσης… [σελ. 41]

-Είναι… είναι παπούτσι Ερνέστα… Τη διαφήμιση στην τηλεόραση εγώ την έχω κάνει… Ξέρετε, η νεαρή γυναίκα στα ερείπια της Βυρητού : «Φορώ παπούτσια Ερνέστα, τι με νοιάζει για τα ρέστα; …».
- Ε, λοιπόν, θα `πρεπε να είστε ευχαριστημένος! Το διαφημιστικό σας πήγε καλά!
Και μπήκε στο διαμέρισμα κλείνοντας με δύναμη την πόρτα. [σελ. 59]

Ούτε κι η φαντασία του, αυτή η εκμαυλίστρια που τον δελέαζε με όνειρα εκδίκησης ή δόξας και που μετά γύριζε εναντίον του καταπονώντας τον με νευρικές οπτασίες. [σελ. 61]

Κι έτσι αυτός που είχε διαπρέψει στο να σκηνοθετεί τα φαινόμενα και να δημιουργεί εντυπώσεις, αυτός που δεν είχε ποτέ του διστάσει, προκειμένου να κερδίσει χρόνο, να κρίνει τους ανθρώπους από το παρουσιαστικό τους, ήταν σήμερα ο ίδιος θύμα αυτών των εντυπώσεων. Τον αψηφούσαν διότι έβλεπαν μέσα στα μάτια του απόγνωση, όπως παλιά του έκαναν τεμενάδες διότι η επιτυχία διαβαζόταν στο θριαμβευτικό του χαμόγελο. [σελ.92]

Οι υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας κύλησαν ομαλά˙ για τον Σαρλ, αν βέβαια μπορεί κανείς να πει πως η απελπισία, το άγχος, η αϋπνία και η τηλεόραση είναι πράγματα ομαλά. [σελ.101-102 ]

Να βλέπεις ότι είσαι έρμαιο του αυθαίρετου και του τυχαίου, τη στιγμή που διαθέτεις μια λογική που δουλεύει ρολόι, μια αντίληψη σε πλήρη ετοιμότητα και ευρυθμία, και που δεν παύει ποτέ να λειτουργεί, είναι να τρελαίνεσαι. [σελ. 116]

Με τη σειρά του ο υπηρέτης του Θεού χώθηκε στο ντουλάπι.
- Μάλλον στενάχωρο, παρατήρησε ο Σαρλ.
Ο ιερέας απάντησε με σοβαρότητα:
- Το βασικό σ` ένα ντουλάπι για σκούπες είναι να έχουν άνεση οι σκούπες.
Κι έκλεισε την πόρτα. [σελ. 130]