Ευγένιος Τριβιζάς-Οι δραπέτες της σκακιέρας

Ευγένιος Τριβιζάς, "Οι δραπέτες της σκακιέρας", εικόνες Ράνια Βαρβάκη, εκδόσεις Καλέντης

Όταν οι νότες του δειλινού φτερουγίζουν στα διάφανα βάθη του καθρέφτη, όταν οι αναλαμπές του τζακιού κεντούν ροδοπέταλα στις ράχες των παλιών βιβλίων, τότε... κάτι μέσα μου σκιρτά...κοιτώ γύρω... τα σκονισμένα λεξικά, το βαλσαμωμένο γεράκι... όλα σιωπηλά... Όμως εκείνη η φεγγαραχτίδα, ζωγραφίζει ένα μονοπάτι, μια αέρινη κορδέλα που γλιστρά και χάνεται... εκεί, ανάμεσα στα μεταξένια στόρια. (σελ. 19)





Έλα πάμε εκεί που δεν έφτασε άλλο πιόνι!

Έλα πάμε εκεί που η νύχτα τελειώνει!
Έλα πάμε εκεί που χαράζει η μέρα!
Έλα να ταξιδέψουμε πέρα απ' τη σκακιέρα! (σελ. 20)

Αν το καθήκον αψηφεί κάθε ξελογιασμένο πιόνι...τότε τελειώνει το παιχνίδι! Το παιχνίδι το παντοτινό... που ποτέ δεν τελειώνει! (σελ. 30)

-Πόσα αστέρια μέτρησες;
-Χίλια και άλλα τόσα...
-Που είναι ο γλάρος;
-Νάτος!
-Όχι χνούδι είναι.
-Χνούδι από σύννεφο περαστικό...(σελ. 60)