Lewis Carroll, "Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων", μετάφραση Ρένα Ρώσση-Ζαίρη, εικονογράφηση Petee Weevers, εκδόσεις ΡώσσηΈφαγε ένα μικρό κομμάτι και είπε ανήσυχη στον εαυτό της, "Τι θα γίνει τώρα;" βάζοντας το χέρι της πάνω στο κεφάλι της για να νιώσει αν θα μεγαλώσει ή αν θα μικρύνει.
Έμεινε όμως κατάπληκτη σαν είδε ότι παρέμενε η ίδια. Βέβαια αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν τρώει κανείς κέικ, μα η Αλίκη είχε τόσο πολύ συνηθίσει στα περίεργα και τα αλλόκοτα που της φαίνοταν ανόητο και ανιαρό να γίνονται όλα φυσιολογικά. (σελ. 18)
"... Το έχω αποφασίσει. Αν έχω γίνει Μέιμπελ, προτιμώ να μείνω εδώ κάτω! Και δεν θα βγάλουν τίποτα, αν κοιτάξουν κάτω και φωνάξουν, "έλα πάνω χρυσό μου!" Το μόνο που θα κάνω είναι να τους κοιτάξω και να πω: "ποια είμαι τελικά, πέστε μου το πρώτα και μετά, αν μου αρέσω, θα ανέβω. Αλλιώς, θα κάτσω εδώ κάτω, μέχρι να γίνω κάποιος άλλος"." (σελ 23)
Η Αλίκη απάντησε μάλλον ντροπαλά. "Καλά.. καλά ούτε κι εγώ δεν ξέρω κύριε. Τουλάχιστον τώρα. Ξέρω όμως ποια ήμουν όταν ξύπνησα σήμερα το πρωί. Νομίζω όμως ότι άλλαξα άπειρες φορές από τότε". (σελ. 47)
"Κόψτε της το κεφάλι!" ούρλιαξε η βασίλισσα. Κανένας δεν κουνήθηκε.
"Ποιος νοιάζεται για σας;" είπε η Αλίκη, που είχε ξαναβρεί το κανονικό της ύψος. "Δεν είστε τίποτα άλλο από ένα πακέτο τραπουλόχαρτα!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου